شهریار شعر پارسی، استاد محمدحسین بهجت تبریزی، شاعر بلندآوازه و از کارمندان خوشنام و مفاخر بانک کشاورزی است؛ شاعری شهیر و استادی بی بدیل که چون نگینی درخشان و گوهری تابناک بر تارک شعر و ادب پارسی و در تاریخچه ی مشاهیر بانک کشاورزی می درخشد.
استاد شهریار در دی ماه سال 1285 در شهر تبریز چشم به جهان گشود، در سال ۱۳۱۵ در بانک کشاورزی استخدام شد و تا زمان بازنشستگی در این بانک خدمت کرد. بیت معروف «شکر دارم که اگر خدمت بانکی کردم، خدمت من همه در بانک کشاورزی بود» از سروده های این شاعر خوش ذوق و توانمند است.
شهریار به هنرهای مختلف، به ویژه شعر، موسیقی و خوشنویسی علاقه و تسلط داشت. مهم‌ترین اثر استاد شهریار منظومه حیدربابایه سلام (سلام به حیدربابا) است که از شاهکارهای ادبیات ترکی آذربایجانی به‌شمار می‌رود و به بیش از ۸۰ زبان زندهٔ دنیا ترجمه شده است. غزل«علی ای همای رحمت» از دیگر آثار مشهور استاد شهریار است.
دانشگاه تبریز، شهریار را یکی از پاسداران شعر و ادب پارسی خواند و عنوان دکترای افتخاری دانشکده ادبیات تبریز را نیز به وی اعطا کرد. این شاعر بلند آوازه، در بامداد 27 شهریور 1367 درگذشت و با احترامی کم نظیر، بنابر وصیتش در مقبرة الشعرای تبریز به خاک سپرده شد که مدفن بسیاری از شاعران و هنرمندان آن دیار است.
روز بيست و هفتم شهريور ماه، سالروز درگذشت استاد شهريار، با تصويب شوراي عالي انقلاب فرهنگي به عنوان روز ملي شعر و ادب پارسی ثبت شده است و خانواده بانک کشاورزی، ضمن ادای احترام به آثار ارزشمند و میراث معنوی برجای مانده از این هنرمند بزرگ، نام و یاد وی را همواره گرامی می دارد.
«جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را، نجستم زندگانی را و گم کردم جوانی را
کنون با بار پیری آرزومندم که برگردم، به دنبال جوانی کوره راه زندگانی را»
استاد شهریار